Wpisy

Plan daltoński polega na metodzie indywidualnej pracy dzieci a więc zrywa z tradycyjnym sztywnym klasowo lekcyjnym systemem nauczania. Twórczynią tego systemu jest amerykańska nauczycielka Helena Parkhurst. Myśl organizowania pracy indywidualnie zrodziła się u Parkhurst ok. 1905 roku, kiedy zaczynając swą karierę nauczycielską wpadła na pomysł indywidualnej nauki każdego z uczniów. Poprosiła starszych uczniów, aby pomogli młodszym oraz przy ich pomocy przerobiła magazyn szkolny w klasę, w której każdy kąt przeznaczyła na inny przedmiot. Parkhurst chciała, aby nauczanie masowe w klasie zastąpić samodzielnym uczeniem się dzieci w szkole, pozwolić dzieciom uczyć się we własnym tempie, pobudzić do współpracy, zastosować indywidualne sprawdzanie wyników pracy u każdego ucznia przez nauczyciela.

Plan daltoński zyskał popularność, dlatego, że umożliwiał dostosowanie tempa nauki do rzeczywistych możliwości ucznia, wdrażał dziecko do polegania na sobie, budził inicjatywę i samodzielność młodzieży zarówno w działaniu jak i myśleniu, wyrabiał poczucie odpowiedzialności za wykonanie podjętego zadania, zmuszał do poszukiwania najlepszych i najprostszych metod pracy.

Jak możemy zachęcić małe dzieci by przejęły inicjatywę?
Jak możemy stymulować ich by odkrywały środowisko?

Jednym z głównych powodów by przyprowadzać dzieci do przedszkola w tak wczesnym wieku jest możliwość spotykania się z rówieśnikami. Dla dzieci w tym okresie rozwoju ważne jest by czuły się wolne w podejmowaniu inicjatywy. Nauczyciel może stymulować je przez dawanie impulsów oraz dawanie im konkretnych przykładów.

Helen Parkhurst oparła swój plan edukacyjny na trzech głównych zasadach plus refleksja:

1. Nauka wolności
2. Nauka samodzielności
3. Nauka współpracy

4. Refleksja

Wolność/Swoboda /Odpowiedzialność

Granice są potrzebne, ponieważ w szczególności małe dzieci potrzebują więcej treningu niż te starsze. Oczywiście jest różnica w sposobie, jakim dzieci radzą sobie z daną swobodą. Nauczyciele muszą to przemyśleć. Czasami zastanawiasz się czy ten system nie sprawił, że dzieci mają zbyt lekkie życie. Ogólnie mówiąc celem tego systemu jest nauczyć dzieci dobrze używać swobody i odpowiedzialności. Kiedy ćwiczenie staje się zbyt trudne dla konkretnego dziecka by mogłoby uporać się z nim sam, nauczyciel służy pomocą. Powszechnie wiadomo, że wszystko, do czego dochodzimy sami jest łatwiejsze w zapamiętaniu niż większość lekcji prowadzonych przez nauczyciela. Nadmierne tłumaczenie powoduje utratę inicjatywy u dziecka. By umożliwić organizację Daltona przejrzystą wizualizujemy proces. Poczucie odpowiedzialności będzie stymulowane wtedy, gdy dzieci będą mogły planować i ukończyć ich pracę z pewną administracją.

Samodzielność

W naszym przedszkolu, działając zgodnie z Planem daltońskim, nasze dzieci mają możliwość samodzielnego rozwiązywania problemów, wykonywania zadań i poszukiwania właściwych rozwiązań w różnych sytuacjach. Dzieci bardzo chętnie podejmują, wyzwania, które wymagają od nich aktywności i samodzielnego wykonania. Rozwijanie samodzielności uczy i pozwala mierzyć się z własnymi umiejętnościami i możliwościami. Dzieci dokonują refleksji nad własnymi działaniami, przez co doskonalą umiejętność rozwiązywania problemów w sposób samodzielny lub we współpracy z innymi – wówczas możemy mówić o rozwoju autonomii.

Współpraca

Jest to filar, który zawiera w sobie kontekst społeczny i dydaktyczny. Dzieci nie tylko uczą się współżycia w grupie, wzajemnego szacunku, słuchania siebie nawzajem, pomocy ale także pracy zespołowej. Kształtują umiejętność współpracy z rówieśnikami czy dorosłymi. Rozwijaja zdolność wspólnego osiągania wyznaczonych celów.

Refleksja

Jest nierozerwalnie związana z trzema pozostałymi filarami. Jest możliwa tylko wtedy, kiedy jasno określimy dziecku cel przed przystąpieniem do pracy. Znając je może zaplanować swoją pracę, która uczy maluchy podejmowania decyzji, a w konsekwencji biorą na siebie odpowiedzialność za własne działania. Refleksja to nic innego jak wyciąganie wniosków czy i jakie trudności dziecko napotkało podczas wykonywania określonego zadania od samego momentu planowania pracy do jej zakończenia i prezentacji nauczycielowi i grupie podczas piątkowych spotkań w kole. Angażując dzieci i siebie w refleksję wykraczamy poza zwykłe raportowanie tego, co udało się wykonać. Pomagamy dzieciom i sobie uświadomić to, czego nauczyliśmy się w całym procesie, co było interesujące, jak się czujemy, co możemy zrobić, aby wykorzystać lub rozszerzyć nabyte doświadczenie. Procesowi refleksji podlega również praca w parach i praca zespołowa, nie tylko ze względu na wydźwięk dydaktyczny, ale również społeczny. Umiejętność analizowania własnej pracy czy zachowania jest niezbędna by dziecko zauważyło własne postępy. Dlatego tak ważnym jest by uczyć tej umiejętności już od najmłodszych lat.

Proces edukacji według planu daltońskiego jest wizualizowany, dzięki temu dzieci łatwiej mogą zrozumieć i zapamiętać zasady funkcjonowania w miejscu, w którym przebywają tj. w przedszkolu. Wizualizacja procesu dydaktyczno–wychowawczego odbywa się poprzez wyposażenie sal w kolorowe obrazki stanowiące swego rodzaju instrukcje, które doskonale ułatwiają dzieciom samodzielne funkcjonowanie. Wszystkie pomoce umieszczone są na wysokości  dzieci oraz w zasięgu ich wzroku tak, aby ułatwić im do nich dostęp.

Wizualizujemy dni tygodnia

Wizualizujemy plan dnia

Wizualizujemy zadania tygodniowe

Tygodniową tablicę zadań

Wizualizujemy dyżury/obowiązki dzieci. PRAWA i LEWA RĘKA

Wizyalizujemy instrukcje

Wizualizujemy urodziny

Wizualizujemy dni tygodnia

Wizualizujemy obecność dzieci

Zdobyte umiejętności dzieci: tablica JUŻ POTRAFIĘ

Kodeks grupy

Wizualizujemy ilosć dzieci, które moga jednocześnie korzystać z danego kącika/zabawy

Zasady obowiązujące w toalecie

Zajęcia z EKSPERTEM oraz TYDZIEŃ BOHATERA GRUPY

W pracy wykorzystujemy pomoce Planu daltońskiego, które ułatwiają dzieciom i nauczycielom samodzielność, współpracę, odpowiedzialność i refleksję:

a tak wyglądają dni w naszym Przedszkolu: